میسوفونیا و راههای درمان
بیماری صدا بیزاری چیست؟
میسوفونیا که گاهی آن را ۴S می‌نامند (Syndrome Selective Sound Sensitivity یا سندروم حساسیت صدایی انتخابی)، شرایط ناتوان‌کننده‌ای است که در آن صداهای خاص / محرک‌های بصری تکرارشونده خشم بسیار زیاد و یا نفرت را برمی‌انگیزد.
این صداها معمولا شامل صداهای دهانی مانند جویدن یا خوردن و آشامیدن با سروصداست، اما صداها از فردی به فرد دیگر متفاوت است، و این فهرست ظاهرا با گذشت زمان طولانی‌تر و متنوع‌تر می‌شود.
میسوفونیا چیست ؟
این اصطلاح در سال ۲۰۰۰ در تمایز با اختلال هراس از صدا (فنوفوبیک) و برای کسانی به کار رفت که اعصاب‌شان با صدا تحریک می‌شد. البته هنوز روش مشخصی برای درمان کامل میسوفونیا وجود ندارد و علت ابتلا به آن نیز در صد‌در‌صد قابل تشخیص نیست.
اما محققان معتقدند که نفرت از صدا، به خود صداها مربوط نمی‌شود. بلکه می‌تواند ناشی از خاطرات ناخوشایندی باشد که در کودکی برای فرد اتفاق افتاده است.
مثلا ممکن است کودکی از صدای آدامس جویدن مادرش رنج ببرد و به همین‌خاطر، در بزرگسالی از صدای آدامس جویدن بیزار شده و نسبت به آن واکنش نشان دهد.
به هر حال، میسوفونیا می‌تواند زندگی شخصی و اجتماعی را برای فرد دشوار کند و منتج به از دست دادن موقعیت‌های اجتماعی مطلوب شود. از این‌رو، برخی پزشکان معتقدند که رفتار درمانی و شناخت درمانی می‌تواند تا حد زیادی از حساسیت زیاد نسبت به صداهای نامطلوب بکاهد.
نشانه‌ها و محرک‌های میسوفونیا
مبتلایان به اختلال میسوفونیا، با شنیدن صداهای مذکور دچار خشم و نفرت بسیار شدیدی می‌شوند و این احساس ممکن است تا جایی پیش برود که فرد اقدام به خودکشی کند. این افراد در انتخاب شغل نیز دچار مشکل هستند چرا که به راحتی نمی‌توانند در هر نوع محیطی دوام بیاورند.
میسوفونیا به معنی نفرت از صدا را می‌توان حساسیت شدید به صداهای پس‌زمینه یا محرک‌های بصری تعریف کرد که معمولا توسط دیگران نادیده گرفته می‌شود.
مهمتر از ناتوانی فرد در جلوگیری از محرک آزاردهنده واکنش عاطفی منفی حادی است که نتیجۀ در تماس بودن با محرک تجربه می‌شود.
این واکنش سیل عاطفی بازتابی خشم و وحشتی است که با طوفانی از واکنش‌های جنگ یا گریز بزرگتر می‌شود
علائم اختلال میسوفونیا
معمولا پیش از بلوغ جنسی یعنی در سنین ۸ تا ۱۲ سالگی پدیدار می‌شوند و اولین تحریکات معمولا توسط نزدیکان درجه یک فرد مبتلا صورت می‌گیرد.
برخی تحقیقات آثار ژنتیکی را در این اختلال نشان داده‌اند و گویا گاهی می‌توان ریشه‌های این اختلال را در یک نسل قبل‌تر شناسایی کرد.
فرد مبتلا به اختلال صدا بیزاری، نه تنها رنج شنیدن صداهای ازار دهنده را متحمل می‌شود، بلکه متاسفانه بیماری‌ها و اختلال‌های روانی دیگری نیز پیرو این اختلال به سراغ او می‌آیند.
این افراد متاسفانه به علت عدم آگاهی خودشان و نیز اطرافیان احساس تنهایی می‌کنند، گاهی ممکن است فکر کنند عقلشان را از دست داده اند، احساس گناه دارند، منزوی و دچار افسردگی می‌شوند.
برای مقابله با این احساسات این بیماران در معرض خطر اعتیاد قرار می‌گیرند. آن‌ها برای ارام کردن خود ممکن است به الکل و مواد مخدر روی آورند.
متخصصین تا کنون درمان قطعی برای این اختلال کشف نکرده اند. روش‌های زیادی برای درمان آن آزمایش شده که تا به حال هیچیک راهگشا نبوده اند.
احساس خشم از صداها
تعداد کمی از افراد ادعا می کنند که صدای جویدن، ملچ ملوچ کردن، و صدای تلق تلق خودکار را دوست دارند. اما در عین حال که تنفر از این صداها عادی است، تجربه ی تشویش، اضطراب ناگهانی، و/یا خشم در واکنش به این صداها، وضعیتی است که به آن میسوفونیا (تنفر از صدا) می گویند.
نشانه‌ی ابتلا به اختلال میسوفونیا
مهمترین نشانه‌ی ابتلا به اختلال میسوفونیا، واکنش شدید فرد به شنیدن صداهای آزار دهنده در پس زمینه است. این افراد با شنیدن برخی صداهای خاص، که پیشتر گفته شده، بسیار خشمگین یا اندوهگین می‌شوند و بعضا به عامل تولید کننده‌ی صدا واکنش‌های تندی نشان می‌دهند.
افرادی که به میسوفنیا مبتلا هستند، به علت رنج زیادی که می‌برند سعی می‌کنند کمتر در گروه‌ها و جمع حاضر شوند چرا که گا‌ها واکنش‌های خود نسبت به صداهای زننده را نمی‌توانند کنترل کنند. اطرافیان نزدیک این افراد نقش بسیار موثری در روبرویی با اختلال میسوفونیا دارند.
اگر از صدای جویدن غذا توسط دیگران، صدای تلویزیون، صدای موبایل اعضای خانواده و مواردی از این دست به‌طور افراطی رنج ببریم، دچار اختلال میسوفونیا هستیم.
۲۰ نفر داو طلب آزمایش میسوفونیا شدند:
این افراد اعلام کرده بودند که هنگام گوش دادن به صداهای خنثی و تکرار شونده از قبیل صدای کتری، صدای گریه بچه و صداهای محرکی همچون صدای نفس کشیدن و یا ملچ ملوچ کردن دچار ناراحتی و خشم می شوند.
وقتی واکنش های عصبی این گروه با با ۲۲ نفر دیگر که دچار میسوفونیا نبودند مقایسه شد، در مورد صداهای خنثی تفاوتی در رفتار افراد دو گروه مشاهده نشد؛ اما در مورد صداهای محرک ضربان قلب و رسایی پوست گروه نخست به شدت افزایش پیدا کرده بود.
همچنین اسکن مغزی افراد نشان از تغییراتی در مغز افراد داشت. در مورد گروه اول که میسوفونیا مبتلا بودند، صداهای محرک با افزایش فعالیت های بخش های مختلفی از مغز شامل لوب فرونتال و قشر قدامی منزوی(anterior inural corte) یا AIC همراه بود.
بیماری صدا بیزاری چیست؟
نتیجه آزمایش میسوفونیا
با توجه به موضوعات ذکر شده، نتایج این آزمایش نشان می دهد که افراد مبتلا به میسوفونیا مغز هایی دارند که در کنترل پخش پیام های مرتبط به صداهای خاص مشکل دارد.
گرچه همه ما از بروز برخی صداها اذیت می شویم اما در مورد افراد مبتلا به میسوفونیا، این صدا تبدیل به اصواتی آزاردهنده و تجربه ای خشم آور می شوند.
راهنما
در صورت خرابی لینک های دانلود خواهشمندیم در اسرع وقت از بخش نظرات ما را مطلع سازید